Z tytułu jesieni..

Mam bardzo specyficzne samopoczucie. Skąd się wzięło? Czy to przez coraz krótsze dnie? A może przez chłód, który wkrada się do naszego gniazdka każdą najmniejszą szczeliną? Jedno uważam za pewne - jesień maczała w tym palce.

Taki wieczór jak ten sprzyja przemyśleniom, na szczęście nie tak bolesnym jak te sprzed kilku dni. Siedzę, myślę i wypijam kolejny kubek zielonej herbaty. (fakt #6: Nie zawsze tyle piłam, a weszło mi to w nawyk przez osobę, z którą jeszcze nie tak dawno potrafiłam przegadać wiele godzin przy herbacie. Staram się nie myśleć o tym w kategorii 'to jedyna pożyteczna rzecz, jaka wynikła z tej znajomości'..)
To zdecydowanie nie jest najlepszy moment na pisanie posta. Mogłabym w tym czasie (byłoby wskazane.. a właściwie powinnam) zgłębiać tajniki matematyki, królowej nauk. Po części właśnie w tym rzecz. Mam sporą blokadę mobilizacyjną, jeżeli chodzi o naukę na kierunku, którego prawdopodobnie po roku nie będę kontynuowała, mimo że chciałabym go ukończyć. Na początku podchodziłam do tego z większym entuzjazmem, bardziej wierzyłam, że jest to wykonalne, ale spójrzmy prawdzie w oczy - studia medyczne to schody prowadzące w górę, a nie w dół. Musiałabym być co najmniej nadczłowiekiem, żeby temu podołać obu kierunkom naraz. 

Na szczęście mobilizacji w innych kwestiach mi nie brak. Uwielbiam ruch, a skoro musiałam tymczasowo zrezygnować z tańca, przynajmniej regularnie odwiedzam siłownię. Nadal ubolewam nad tym, że mój plan zajęć nie pozwala mi uczęszczać na najulubieńszą koszykówkę i zamiast tego pozostało mi udoskonalanie umiejętności siatkarskich. Podjęłam też decyzję o powrocie do AZS-u. Nawet cieszę się, że tym razem będę reprezentowała drugą uczelnię. Gdybym nie złożyła przysięgi, że będę mówiła o Przyrodniczym tylko dobre rzeczy, sypnęłabym paroma soczystymi wyrażeniami pod adresem polityki, jaką prowadzi ta uczelnia. Niestety w takim wypadku będziecie musieli obejść się smakiem ;]

A teraz coś w rodzaju postanowienia(?). Ostatnio na blogspocie, a jeszcze wcześniej na tumblr mignęły mi zdjęcia kobiet o gładkich, umięśnionych ciałach. Nie, nie próbujcie wyobrazić sobie czegoś w rodzaju żeńskiej wersji Hardkorowego Koksa, nie to mam na myśli. Po prostu zadbana płeć piękna o szczupłej figurze z ładnie zarysowanymi mięśniami. Pomyślałam sobie: czemu by nie postawić sobie takiego obrazu za (mini)cel? Każda kobieta dobrze wie, jak to jest być znudzoną na przykład własną fryzurą, a w tym wypadku ja jestem znudzona swoim ciałem. Jest takie przeciętne! Skoro napisałam o tym tutaj, to może będę czuła się zobligowana do pracy w tym kierunku. W najgorszym wypadku wpadnę w jesienną depresję i skończę, oglądając seriale w towarzystwie paczki pierniczków ;]

Późno już, czas na gorącą kąpiel. Na pożegnanie ślę Wam mydlane serduszko:

Dobrej nocy,

Lu